παρακάτω κείμενο αποτελεί την πολιτική τοποθέτηση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους τέσσερις προφυλακισμένους συντρόφους Φώτη Δ., Ιάσονα Ρ., Λάμπρο Β. και Παναγιώτη Β.
Στις 14/11/21 οι σύντροφοι Φώτης Δ. και Ιάσονας Ρ. εμβολίστηκαν εν κινήσει από όχημα χωρίς διακριτικά και στην συνέχεια οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ. Εκεί, τα ένστολα σκουπίδια της ΕΛΑΣ προέβησαν σε υποχρεωτική λήψη αποτυπωμάτων και δείγματος DNA, με σκοπό τη σύνδεση τους με την επίθεση που δέχθηκε η τροχαία Πειραιά το ίδιο βράδυ. Με διαδικασία μισής μέρας εισέβαλλαν στα σπίτια τους φροντίζοντας να κατασκευάσουν ενοχοποιητικά στοιχεία, στήνοντας έτσι ένα σαθρό κατηγορητήριο εις βάρος τους. Ταυτόχρονα τα ΜΜΕ επιδόθηκαν στον συνήθη άθλιο ρόλο τους, μιλώντας για σπίτια παρασκευαστήρια βομβών και εκρηκτικών υλών, σε μια προσπάθεια κανονικοποίησης του νέου ποινικού κώδικα στην κοινή γνώμη (αναβάθμιση κατοχής και χρήσης μολότοφ σε βαθμό κακουργήματος), ο οποίος αξίζει να σημειωθεί ότι τέθηκε σε ισχύ μια μέρα πριν τη σύλληψη τους. Η, για πολλοστή φορά, μιντιακή κατασκευή ενόχων, ενίσχυσε κοινωνικά τον λόγο της εισαγγελίας και δημιούργησε το κατάλληλο έδαφος για την προφυλάκιση των δύο συντρόφων μας, οι οποίοι εδώ και 15 μήνες βρίσκονται αιχμάλωτοι στα κολαστήρια Κορυδαλλού και Αυλώνα.
Με την ημερομηνία της δίκης να μην έχει οριστεί και την δικογραφία να παραμένει ανοικτή, η ανακρίτρια είχε τα περιθώρια να εμπλέξει κι άλλα άτομα. Έτσι, το πρωί της Τρίτης 20/9, έπειτα από δίωξη που άσκησε η ίδια, μπάτσοι της κρατικής μπουκάρουν με συνοδεία εισαγγελέα στο σπίτι των συντρόφων Παναγιώτη Β. και Λάμπρου Β. Οι σύντροφοι συνελήφθησαν και κρατήθηκαν στη ΓΑΔΑ, όπου για αρκετές ώρες δεν ήταν γνωστοί οι λόγοι της κράτησής τους και δεν τους δινόταν το δικαίωμα επικοινωνίας με τους δικηγόρους και τα κοντινά τους πρόσωπα. Την επόμενη μέρα πέρασαν από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο στην Ευελπίδων για παραβίαση του νόμου περί όπλων και μετέπειτα αφέθηκαν ελεύθεροι.
The following text is the political view of the Assembly in Solidarity with the four comrades in pre-trial detention Fotis D., Jason R., Lambros V. and Panagiotis V.
On November 14th, 2021 an unmarked police vehicle rammed into the comrades Fotis D. and Jason R. as they were in motion and then they were taken to the General Police Department of Attica. There, the uniformed garbage of the Greek Police proceeded to mandatory fingerprinting and DNA sampling, in order to link them to the attack on the Piraeus traffic police on the same night. In a process that took only half a day, they raided their homes, making sure to plant incriminating evidence, thus building a weak case against them. At the same time, the media indulged in their usual vile role, talking about homes being bomb and explosives manufacturing facilities, in an attempt to normalise the new criminal code in the public mind (which upgrades the possession and use of Molotov cocktails to a felony). It is worth noting, that the code came into force the day before their arrest. For the millionth time, the fabrication of guilty people by the media, has socially reinforced the prosecution's argument and created the appropriate ground for the pre-trial detention of our two comrades, who have been held captive for 15 months in the Korydallos and Avlona hellholes.
With the trial date not being set and the case file still open, the interrogator had room to implicate more people. Following a prosecution conducted by the interrogator, on Tuesday morning 20/9, state cops accompanied by a prosecutor, stormed into the house of comrades Panagiotis V. and Lambros V. The comrades were arrested and detained in GADA, where for several hours the reasons for their detention were not known and they were not given the right to communicate with their lawyers or their close ones. The next day, they were tried by the Single-Member Plenary Court in Evelpidon for violation of the weapons law and were later released.
Comunicado de la Asamblea en Solidaridad con los cuatro compañeros en prisión preventiva (Atenas) 17/10/2022
El siguiente texto (consiste en) es el comunicado político de la Asamblea en Solidaridad con los cuatro compañeros en prisión preventiva Foti D., Iasona R., Labro B. y Panagioti B.
El 14/11/21 los compañeros Fotis D y Iasonas R fueron disparados mientras conducían desde un vehículo sin identificación. A continuación fueron detenidos y llevados a GADA (comisaría central de la policía griega en Atenas). Allí, la basura uniformada de la policía griega procedió a la toma obligatoria de huellas dactilares y muestras de ADN, con el objetivo de conectarlos con el ataque a policías de tráfico la misma noche en el barrio de Pireas. En una intervención de medio día, la policía hizo una redada en sus casas para fabricar pruebas incriminatorias, con el resultado de un montaje policial en su contra. Al mismo tiempo, los medios de comunicación se encargaron de cumplir su miserable rol, hablando sobre casas-taller de bombas y materiales explosivos, en un intento de normalizar el nuevo Código Penal en el imaginario colectivo (incrementar los cargos por tenencia y uso de molotovs a grado de “alta pena” **el sistema penal griego diferencia dos tipos de delitos: plimelimata (relacionado con delitos menores) y kakourgimata (delitos graves de alta pena)**), el cual cabe destacar que entró en vigor el día anterior a su detención. Una vez más, la maquinaria mediática de culpabilización (medios de comunicación), refuerza socialmente el discurso del fiscal y crea el terreno idóneo para la sentencia de prisión preventiva para nuestros dos compañeros, los cuales se encuentran cautivos en los infiernos de Koridalós y Avlona desde hace 11 meses.
Sin fecha concreta para ser juzgados y con la causa todavía abierta, la jueza de instrucción tenía el margen de imputar a otras personas. Así fue, que en la mañana del martes 20.09.2022, tras la orden judicial emitida por la misma, maderos invadieron, acompañados por la fiscalía, la casa de los dos compañeros Panagiotis B. y Labros B. Los compañeros fueron detenidos y encerrados en GADA, dónde durante horas no conocían las razones de su detención y se les negó la comunicación con abogados y su gente cercana. Al día siguiente pasaron por los juzgados de primera estancia en Evelpidon por incumplimiento de “la ley sobre armas” y después fueron puestos en libertad.
Le texte suivant constitue la prise de position politique de l’ « Assemblée de Solidarité » concernant les quatre (4) personnes (camarades) qui se trouvent toujours en détention provisoire : Fotis D., Iasonas R., Lambros B. et Panagiotis B.
Le 14 novembre 2021, une voiture banalisée de police a foncé sur Fotis D. et Iasonas R. Ils ont été transférés à la direction générale de la police d’Athènes où certains membres de la police nationale ont procédé à une prise d’empreintes digitales et d’empreintes génétiques (ADN), pour qu’ils puissent faire la connexion avec l’attaque contre le commissariat de police dans le quartier du Pirée le même jour. Certains policiers ont aussi perquisitionné à leur domicile, en plantant des éléments de preuve, afin d’établir leur culpabilité.
En outre, les médias grecs ont joué un rôle méprisable, en présentant les maisons de Fotis D. et de Iasonas R. comme des laboratoires de fabrication de bombes et d’explosifs et en essayant de mobiliser le public en faveur de la nouvelle réforme du droit pénal, qui a été adoptée un jour avant. Selon cette réforme, l’usage d’explosifs est désormais qualifié comme crime, puni d’une peine d’emprisonnement allant jusqu’à 10 ans (article 272 du code pénal grec). Pour rappel, en droit grec la classification des infractions est tripartite, mais le « délit » (plimelima / πλημμέλημα) est puni d’une peine d’emprisonnement allant jusqu'à 5 ans, tandis que le « crime » (kakourgima / κακούργημα) est puni d’une même peine allant jusqu'à 10 ans. L’image présentée par les médias a donc renforcé de manière sociale les arguments du Parquet, ayant comme résultat la détention provisoire de Fotis D. et Iasonas R. dans les prisons de Korydallos et d’Avlonas où se trouvent jusqu'à aujourd’hui.
Compte tenu que la date de leur procès reste inconnue et que leur dossier reste toujours ouvert, la juge d’instruction (rappel : la procédure pénale est différente en Grèce) a pu lancer des poursuites contre d’autres personnes. En effet, le 20 septembre 2022 membres de la police nationale, accompagnés d’un procureur, ont effectué une perquisition au domicile de Lambros B. et Panagiotis B. Ces derniers ont été arrêtés, transférés à la direction générale de la police d’Athènes et placés en garde à vue, sans être informés de la raison de leur arrestation et sans avoir le droit de communiquer avec un avocat ou avec leur famille. Le 21 septembre 2022, ils ont comparu devant le Tribunal correctionnel à juge unique d’Athènes sur le fondement d’une loi relative aux armes et ils ont été libérés.
Der folgende Text stellt die politische Position der Solidaritätsversammlung zu den vier vorverhafteten Genossen Fotis D., Iasona R., Lambros V. und Panagiotis V. dar.
Am 14.11.21 wurden die Kameraden Fotis D. und Iasonas R. während der Fahrt von einem Fahrzeug ohne Abzeichen gerammt und anschließend zur GADA gebracht. Dort nahm der uniformierte ELAS-Müll obligatorisch Fingerabdrücke und eine DNA-Probe, um sie mit dem Angriff in Verbindung zu bringen, den die Verkehrspolizei von Piräus in derselben Nacht erhielt. Innerhalb eines Prozesses von einem halben Tag drangen sie in ihre Häuser ein, wobei sie darauf achteten, belastende Beweise zu fabrizieren und so eine fadenscheinige Anklage gegen sie zu erheben. Gleichzeitig gaben sich die Medien ihrer üblichen schmutzigen Rolle hin und sprachen über Bomben- und Sprengstoffhersteller, um das neue Strafgesetzbuch in der öffentlichen Meinung zu normalisieren (den Besitz und Gebrauch von Molotow-Cocktails zu einem Verbrechen aufzuwerten), was es ist erwähnenswert ist, trat einen Tag vor ihrer Verhaftung in Kraft. Die zum x-ten Mal von den Medien gemachte Konstruktion der Schuldigen hat die Argumentation der Staatsanwaltschaft sozial gestärkt und den richtigen Grund für die Untersuchungshaft unserer beiden Kameraden geschaffen, die seit 11 Monaten in den Gefängnissen von Korydallos und Avlona gefangen gehalten werden.
Στις 26/9 οι σύντροφοι πέρασαν πρώτη φορά από την ανακρίτρια Πειραιά για την υπόθεση της επίθεσης στην τροχαία Πειραιά, όπου πήραν αναβολή για τις 6/10. Εκεί έγιναν για εμάς φανερές οι προθέσεις της ανακρίτριας καθώς και το μένος και η προκατάληψη της, αφού επιδίωξε να τους ανακρίνει χωρίς να έχει δώσει τη δικογραφία στους δύο συνηγόρους. Με εριστική και ειρωνική στάση μάλιστα δεν ξεχνά να υπενθυμίσει την εξουσία που κατέχει, απειλώντας πως μπορεί να βγάλει ένταλμα σύλληψης εκείνη τη στιγμή και να τους προφυλακίσει. Στις 6/10 κατατέθηκε από τους συνηγόρους υπεράσπισης αίτημα εξαίρεσης με σκοπό την αντικατάσταση της ανακρίτριας. Παρότι η διαδικασία εξέτασης του αιτήματος συνηθίζεται να λαμβάνει χώρα μία με δύο μέρες αργότερα, στην προκειμένη απορρίφθηκε έπειτα από την απόφαση του δικαστικού συμβουλίου που συστάθηκε την ίδια στιγμή, λόγω των συνεχών πιέσεων της ανακρίτριας να κινηθεί πολύ γρήγορα η διαδικασία ώστε να προφυλακιστούν οι σύντροφοί μας που φαίνεται να ήταν ο κύριος στόχος της.
Οι μεθοδεύσεις που χρησιμοποιεί ο κρατικός μηχανισμός προκειμένου να καταστείλει με οποιονδήποτε τρόπο και μέσα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας δεν είναι πρωτοφανείς. Αποδεικνύεται για ακόμη μία φορά πόσο σάπιο είναι το σινάφι τους, καθώς δικαστικό συμβούλιο και εισαγγελέας σε άγαστη συνεργασία κουκουλώνουν μια σειρά παρατυπιών της ίδιας, όπως ερωτήσεις ανακριτικού χαρακτήρα σε αίτημα αναβολής αλλά και την εχθρική στάση που τήρησε απέναντι στη δικηγόρο.
Αργά το βράδυ με πάτημα τις συντροφικές και προσωπικές σχέσεις με τους προφυλακισμένους συντρόφους Φώτη Δ. και Ιάσονα Ρ. αλλά και χρησιμοποιώντας το ανήκουστο και γελοίο επιχείρημα πως οι συντροφοι μας κρυβόντουσαν για 11 μηνες, τους προφυλακίζει και το επόμενο πρωί οδηγούνται στις φυλακές Κορυδαλλού. Βέβαια δικαιολογούμε την «κυρία» ανακρίτρια γιατί μάλλον οι μπάτσοι της κρατικής ξέχασαν να την ενημερώσουν μετά από τις καθημερινές παρακολουθήσεις των τουλάχιστον πέντε τελευταίων μηνών στους χώρους εργασίας τους και στο σπίτι τους.
Οι προφυλακίσεις ατόμων, παρότι έρχονται σε αντίθεση με τις υποτιθέμενες βασικές αρχές του ίδιου του αστικού "δικαίου" τους, στερώντας την ελευθερία χωρίς καν "απόδειξη" ενοχής, χρησιμοποιούνται κατά κόρον εναντίον αγωνιστών και αγωνιστριών. Ειδικά δε όταν τα στοιχεία της υπόθεσης, υπαρκτά ή κατασκευασμένα, κάνουν πιθανή την αθώωση των κατηγορουμένων, τιμωρώντας σαδιστικά την ίδια την επιλογή των ανθρώπων να αγωνίζονται. Αποτελούν το πρώτο στάδιο εφαρμογής του καθεστώτος εξαίρεσης σε διωκόμενους και διωκόμενες για πολιτικούς λόγους, είτε ως διαρκής απειλή για κάποιο επίπεδο κατηγοριών και πάνω, είτε ως σχεδόν αυτονόητο συμπλήρωμα των διώξεων με 187Α. Το κράτος προσπαθεί να καλύψει την εξοντωτική αυτή ποινική μεταχείριση ενόχων και αθώων λόγω του υποτιθέμενου φόβου φυγοδικίας και του κινδύνου που διατρέχει το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο μέχρι να διεξαχθεί η δίκη. Επιχειρήματα που δεν στέκουν στην πραγματικότητα, καθώς υπονοείται έτσι ότι η φυγοδικία και η διαβίωση σε καθεστώς παρανομίας είναι μια εύκολη επιλογή, που μπορεί να πάρει ο καθένας και η καθεμία μας για να αποφύγει την εκάστοτε κρατική σκευωρία. Όσο για τον κίνδυνο που διατρέχει το κοινωνικό σύνολο, είναι τουλάχιστον γελοίο να χρησιμοποιείται ως επιχείρημα ενάντια σε άτομα που κατηγορούνται για πολιτικές δράσεις, που στοχεύουν κρατικούς θεσμούς και υπηρεσίες.
The comrades went to the Piraeus interrogator for the first time on the 26/9, for the case of the attack on the Piraeus traffic police, which was adjourned until the 6/10. Then, the intentions of the interrogator became clear to us, as well as her anger and prejudice, since she attempted to interrogate them without giving the file to the two lawyers. With an argumentative and ironic attitude, she did not forget to remind them of her power, threatening that she could issue an arrest warrant at that moment and take them into pre-trial detention. On the 6/10, a request for an exception was filed by the defence lawyers in order to replace the interrogator. Usually, the examination of these requests takes place one or two days later, but in this case it was rejected after the decision of the judicial council which was set up at that very moment, due to the interrogator's constant pressuring to speed up the procedure in order to take our comrades into pre-trial detention, which seems to have been her main goal. The manipulations used by the state system in order to suppress in any way and by any means the struggling parts of society are not unprecedented. It proves once again how rotten their mob is, since the judicial council and the prosecutor in silent cooperation cover up a series of infringements on her behalf, such as questions of an interrogative nature in a postponement request and the aggressive attitude she had towards the lawyer. Late in the evening, using their companionship and personal relations with the comrades in custody, Fotis D. and Jason R., but also using the ridiculous and unheard of argument that our comrades had been hiding for 15 months, she puts them into custody and the next morning they are taken to Korydallos prison. Of course, we may “excuse” the interrogator because the state cops probably forgot to inform her about their daily surveillance for the last five months, at least, of their workplaces and home.
Although the pre-trial detention of individuals contradicts the supposed basic principles of their very own civil "law", by depriving freedom without any "proof" of guilt, it is widely used against people in struggle. Especially when the case’s evidence, real or constructed, makes the acquittal of the accused possible, it is used to sadistically punish the very choice of a person to fight. It is the first stage in the application of the exception regime to those persecuted for political reasons, either as a constant threat for a particular level of charges and above, or as an almost obvious complement to 187A prosecutions. The state tries to cover up this punitive criminal treatment of the guilty and the innocent because of the supposed fear of fugitive justice and the danger to the wider community until the trial is held. These are arguments that do not reflect reality, as it is implied that fugitive justice and unlawful living are easy choices that each and every one of us can take to avoid the state's frame-ups. As for the danger to society as a whole, it is at least ridiculous to use it as an argument against individuals accused of political actions targeting states institutions and services.
El 26/09/2022 los compañeros pasaron a la primera vista con la jueza de instrucción de Pireas por la causa del ataque a policías de trafico en Pireas. El juicio se pospuso para el 6.10.2022. Allí se vieron expuestas las intenciones de la jueza al cargo, así como su ira y prejuicio, ya que trató de interrogarlos sin haberles dado los papeles del caso a los abogados de la defensa. Con una posición confrontativa e irónica, por supuesto no olvidó demostrar la autoridad que posee, amenazó con poder sentenciar una orden de arresto y prisión preventiva en ese mismo instante. El 6/10 se entrega por parte de los abogados de la defensa una petición de excepción para suspender a la jueza al cargo de este caso por conducta irregular. Aunque el proceso de examinación de la demanda suele llevar un tiempo de entre uno o dos días, la sentencia negativa de aceptar la petición fue dictada en ese mismo instante por decisión de los miembros del Juzgado, bajo la presión de la misma jueza para continuar rápidamente el proceso y poder así obtener la prisión preventiva de nuestros compañeros, que parece ser su objetivo principal. Estos métodos que está utilizando el aparato estatal con el objetivo de reprimir mediante cualquier forma y medio necesario a las personas rebeldes de la sociedad no son nuevos. Demuestran una vez más la podredumbre de sus círculos de poder, ya que entre los jueces del caso y el fiscal, en feroz cooperación, encubren una serie de irregularidades, como las preguntas de carácter interrogatorio y una actitud hostil hacia el abogado de la defensa cuando presentó una solicitud formal de aplazamiento del juicio. A última hora de la noche, basándose en el compañerismo y las relaciones personales con los compañeros encarcelados Fotis D. y Jason R. y utilizando el inaudito y ridículo argumento de que nuestros compañeros llevaban 15 meses en clandestinidad, nuestros compañeros son detenidos y a la mañana siguiente trasladados a la cárcel de Koridalós. Excusamos a la "señora" jueza responsable de este absurdo argumento, porque posiblemente los policías estatales olvidaron informarla de la vigilancia diaria durante al menos los últimos cinco meses en sus lugares de trabajo y hogares.
La prisión preventiva, aunque se encuentre en contraposición con las supuestas bases fundamentales de su “justicia” burguesa, privando de libertad sin ni siquiera haber “demostrado” la culpabilidad de los acusados, es utilizada, como de costumbre, contra las y los rebeldes. Especialmente cuando las pruebas con las que cuentan, existentes o prefabricadas, contemplan la posibilidad de inocencia de las acusadas, penalizando sádicamente la elección de una persona a ser parte de la lucha. El Estado intenta enmascarar este agotador trato penal de culpables e inocentes por el supuesto temor a fuga y el riesgo para la sociedad hasta que se celebre el juicio. Argumentos que no se sostienen ante la realidad, ya que se da a entender que la posibilidad de fugarse y vivir fuera del marco de la ley es una opción fácil que todos y cada uno de nosotros podemos tomar para evitar el montaje estatal de turno. En cuanto al peligro para la sociedad en su conjunto, es cuanto menos ridículo utilizarlo como argumento contra individuos acusados de acciones políticas dirigidas contra instituciones y servicios estatales
Le 26 septembre 2022, Lambros B. et Panagiotis B. s’étaient présentés pour la première fois devant la juge d’instruction de Pirée pour l’attaque contre le commissariat de police du Pirée. La procédure a été ajournée au 6 octobre 2022. L’objectif, la colère et le préjudice de la juge étaient évidentes, car elle a commencé l’interrogation sans avoir communiqué le dossier aux deux avocats. Son comportement était plutôt ironique, en rappelant qu’elle a le pouvoir d’émettre un mandat d’arrêt et de les placer en détention provisoire. Le 6 octobre 2022, les avocats déposent une demande pour remplacer la juge d’instruction. Le délai d’examen d’une telle demande est normalement fixé aux deux (2) jours, mais dans ce cas-là, le rejet était immédiat, fondé sur une décision d’un Conseil qui a été créé au même temps, à cause des pressions de la part de la juge d’instruction pour que la procédure soit plus rapide et les deux personnes soient placés en détention provisoire. Ce n’est pas la première fois que l’Etat utilise ces types de manipulation afin de réprimer de quelque manière que ce soit les parties combattantes de la société. Il est évident que leur système est honteux, car le Conseil et le procureur ont collaboré pour couvrir les actes irréguliers de la juge d’instruction, comme par exemple ses questions de nature interrogative quant à l’examen de la demande de son remplacement, ainsi que son comportement agressif contre les avocats. Le même soir, la juge d’instruction ordonne leur placement en détention provisoire, en fondant sa décision sur les relations qu’ils avaient avec Fotis D. et Iasonas R et en utilisant l’argument ridicule qu’ils restaient cachés pendant les mois précédents (on peut bien « justifier » cet argument, car il est évident que les policiers ont oublié d’informer la juge d’instruction qu’ils avaient surveillé leurs maisons et leurs lieux de travail durant cinq mois). Le jour suivant, Lambros B. et Panagiotis B. sont transportés dans la prison de Korydallos.
Da der Verhandlungstermin noch nicht festgelegt war und die Fallakte offen blieb, hatte der Ermittler Raum, andere Personen zu verwickeln. So brachen am Dienstagmorgen, dem 20. September, nach einer von ihr erhobenen Anklage Staatspolizeibeamte in Begleitung eines Staatsanwalts in das Haus der Genossen Panagiotis V. und Lambros V. ein. Die Genossen wurden festgenommen und in GADA, wo sie sich befanden, inhaftiert mehrere Stunden lang waren die Gründe für ihre Inhaftierung nicht bekannt, und ihnen wurde nicht das Recht eingeräumt, mit ihren Anwälten und Verwandten zu sprechen. Am nächsten Tag wurden sie wegen Verstoßes gegen das Waffengesetz vor das Single-Member Misdemeanor Court in Evelpidon gebracht und später freigelassen.
Am 26.9. gingen die Kameraden zum ersten Mal durch den Piräus-Ermittler für den Fall des Angriffs auf die Verkehrspolizeistation von Piräus, wo sie einen Aufschub bis zum 6.10. Dort wurden uns die Absichten der Vernehmerin deutlich, sowie ihre Wut und ihre Voreingenommenheit, da sie diese vernehmen wollte, ohne den beiden Anwälten die Akten übergeben zu haben. Mit einer streitsüchtigen und ironischen Haltung vergisst er nicht, an die Autorität zu erinnern, die er innehat, und droht, dass er in diesem Moment einen Haftbefehl erlassen und sie festnehmen kann. Am 10.6. wurde von den Verteidigern ein Freistellungsantrag gestellt, um den Vernehmungsbeamten zu ersetzen. Obwohl der Prozess der Prüfung des Antrags normalerweise ein oder zwei Tage später stattfindet, wurde er in diesem Fall nach der Entscheidung des gleichzeitig festgestellten Justizrates aufgrund des ständigen Drucks des Vernehmers, den Prozess sehr schnell voranzutreiben,abgelehnt, damit unsere Kameraden festgenommen werden können, was ihr Hauptziel gewesen zu sein scheint. Die Methoden, die der Staatsapparat anwendet, um die kämpfenden Teile der Gesellschaft in irgendeiner Weise und in irgendeiner Weise zu unterdrücken, sind nicht beispiellos. Es zeigt sich einmal mehr, wie faul ihre Verbindung ist, als Justizrat und Staatsanwalt in unfreundlicher Zusammenarbeit eine Reihe von Unregelmäßigkeiten von ihr vertuschen, etwa Ermittlungsfragen in einem Antrag auf Vertagung, aber auch die feindselige Haltung, die sie gegenüber dem Anwalt pflegte. Spät in der Nacht, indem er die sozialen und persönlichen Beziehungen zu den in Untersuchungshaft genommenen Kameraden Fotis D. und Jason R. untermauerte und auch das unerhörte und lächerliche Argument verwendete, dass unsere Kameraden 11 Monate lang untergetaucht waren, stellte er sie in Untersuchungshaft und am nächsten Morgen ins Gefangnis. Wir entschuldigen natürlich die "Dame" der Ermittlerin, weil die Staatspolizisten nach der täglichen Überwachung von mindestens fünf Monaten an ihren Arbeitsplätzen und zu Hause wahrscheinlich vergessen haben, sie zu informieren. Inhaftierungen von Einzelpersonen werden routinemäßig gegen kampfer(in) eingesetzt, obwohl sie den angeblichen Grundsätzen ihrer eigenen bürgerlichen "Rechte" widersprechen und ihnen die Freiheit entziehen, ohne auch nur einen "Beweis" für ihre Schuld zu haben. Vor allem, wenn die Beweise des Falles, real oder erfunden, den Freispruch des Angeklagten ermöglichen und die Wahl der Menschen, die kämpfen wollen, sadistisch bestrafen. Sie stellen die erste Stufe der Anwendung des Ausnahmeregimes auf politisch Verfolgte dar, entweder als ständige Drohung ab einer bestimmten Anklagehöhe oder als fast selbstverständliche Ergänzung zu den Strafverfolgungen nach 187A. Der Staat versucht, diese qualvolle kriminelle Behandlung von Schuldigen und Unschuldigen wegen der vermeintlichen Angst vor einer flüchtigen Justiz und der Gefahr für die breite Gesellschaft bis zum Prozess zu vertuschen. Argumente, die in der Realität nicht stimmen, da damit impliziert wird, dass die Umgehung der Justiz und das Leben in einem illegalen Status eine einfache Option ist, die jeder von uns ergreifen kann, um das derzeitige Regierungsprogramm zu umgehen. Was das Risiko für die Gesellschaft als Ganzes betrifft, so ist es zumindest lächerlich, es als Argument gegen Personen zu verwenden, denen politische Aktionen vorgeworfen werden, die auf staatliche Institutionen und Dienste abzielen. Ein weiterer Aspekt der gegenwärtigen Anklage, der die Taktiken der Regierung aufzeigt, um diejenigen und diejenigen, die sich weiterhin widersetzen, zu zerschlagen, betrifft die erneute Kriminalisierung von Kameradschaft und freundschaftlichen Beziehungen, da der Vernehmer ausdrücklich zugibt, dass keine anderen Elemente als die Beziehungen von P. B. und LV zu denen, die bereits wegen desselben Falls F. D. und I. R. inhaftiert sind. Natürlich ist diese Taktik nicht beispiellos. Der Fall des Genossen Vangelis Stathopoulos zeigt, wie leicht und vorsätzlich Partnerbeziehungen kriminalisiert werden, da seine Entscheidung, seinem verletzten Kameraden Dimitris Hatzivasiliadis beizustehen, der Grund dafür war, dass er ohne weitere Beweise und trotz der Zeugenaussagen zu 19 Jahren Haft verurteilt wurde anderen Ort als dem des Raubes. Ein sehr wichtiges Beispiel ist der Fall des inzwischen freigelassenen Panos Kalaitzis, der sechs Monate in Korydallos-Gefängnissen inhaftiert war,einziges Element ist die Gastfreundschaft des damals erkrankten Partners Thanos Chatziangellos, mit dem sie auch beruflich zusammenarbeiten. Die Zweckmäßigkeit dieses Elends des Staates liegt auf der Hand.
Der Versuch, Partner und Gefährten zu isolieren, zielt auf ihre physische und moralische Vernichtung. Die Stimme der Gerichte in all diesen Fällen klingt deutlich in unseren Ohren: Wer es wagt, sich mit Kämpfern zu solidarisieren, ist ein Staatsfeind. Die bloße Verbindung mit der Welt des Kampfes in irgendeiner Weise ist kriminell höllisch.
Es ist klar, dass sich der Staat in den letzten Jahren rechtlich und repressiv abgeschirmt hat, um die möglichen sozialen Reaktionen aufgrund der wiederholten Krisen (Wirtschaft, Gesundheit, Energie, Krieg) zu bewältigen. Schließlich haben wir immer gewusst, dass die Ziviljustiz klassenbasiert ist und ein Instrument in den Händen des Staates gegen die kämpfenden Unterdrückten ist. Vor allem die derzeitige Regierung hat eine klare Entscheidung getroffen, jedes soziale Problem mit Repression zu bewältigen. Von der Räumung politischer und Wohnungsbesetzer über die Einrichtung einer Spezialpolizei für Universitäten, die aufgrund der Reaktionen ihren Zweck noch nicht erfüllen konnte, bis hin zur Besatzungsarmee, die dauerhaft in Exarchia kampiert, um die Sanierung von Lofos Strefhs durchzusetzen und den Bau der U-Bahn und die Durchsetzung des Gesetzes, das Demonstrationen einschränkt, mit Glop und Auren, der Staat hat jetzt so viele Polizisten eingestellt, dass er am Ende DIAS- und DRASH-Teams in Brand schickt.
Natürlich ist der Angriff, den der Staat auf die Gesellschaft im Allgemeinen entfesselt, auf ihre kämpfenden Teile spezialisiert, und noch mehr auf den anarchistischen Raum, mit Intensität der Strafverfolgung, Konstruktion von Anklagen, Eröffnung von Schirmverfahren, um eine Vielzahl von Genossen einzubeziehen und Kameraden, wie sie es für richtig halten. Gleichzeitig verschärfen sie ihre strafrechtliche Behandlung, die einerseits auf Einschüchterung und andererseits auf ihre physische Vernichtung abzielt.
Die anarchistische Identität (und jede Identität, die ihrer Normalität zuwiderläuft) wurde schon immer von Staat und Kapital ins Visier genommen, wobei der Staat und die Bosse entsetzt über den Gedanken sind, dass es immer noch Kämpfer gibt, die sich ihren Plänen widersetzen, mit facettenreichen Kämpfen aus Solidaritätsaktionen ( Gemeinschaftsküchen, gegenseitige Hilfsnetzwerke), Gewerkschaften an der Basis, Zerschlagung faschistischer und halbstaatlicher Gruppen, politische und Wohnungsbesetzungen bis hin zu Angriffen aller Art auf staatliche und kapitalistische Ziele (Polizisten, Banken, Behörden usw.). Wir waren und werden noch so viele Jahre hier sein, um unsere Körper als Straßensperre für ihre Pläne einzusetzen, unsere Solidarität mit den Unterdrückten dieser Welt zu fördern und durch unsere Kämpfe Kameradschaft und Freundschaft aufzubauen.
Μία ακόμη πλευρά της παρούσας δίωξης, που καταδεικνύει τις τακτικές που χρησιμοποιεί η κυριαρχία για να τσακίσει αυτούς και αυτές που συνεχίζουν να αντιστέκονται, αφορά την για ακόμη μία φορά ποινικοποίηση συντροφικών και φιλικών σχέσεων, καθώς είναι ρητώς ομολογημένο και από την ανακρίτρια ότι δεν προκύπτουν άλλα στοιχεία πλην των σχέσεων των Π. Β. και Λ. Β. με τους ήδη προφυλακισθέντες για την ίδια υπόθεση Φ. Δ. και Ι.Ρ. Φυσικά, η τακτική αυτή δεν είναι πρωτοφανής. Η υπόθεση του συντρόφου Βαγγέλη Σταθόπουλου είναι ενδεικτική για το πόσο εύκολα και ηθελημένα ποινικοποιούνται οι συντροφικές σχέσεις, καθώς η επιλογή του να σταθεί δίπλα στον τραυματία σύντροφο Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη στάθηκε ο λόγος να καταδικαστεί σε 19 χρόνια, χωρίς κανένα άλλο στοιχείο και παρά τις μαρτυρίες που τον τοποθετούν σε άλλο σημείο από αυτό της ληστείας. Ένα πολύ σημαντικό παράδειγμα είναι η υπόθεση του πλέον αποφυλακισμένου Πάνου Καλαϊτζή, ο οποίος παρέμεινε έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού για έξι μήνες, με μόνο στοιχείο την φιλοξενία του τότε άρρωστου συντρόφου Θάνου Χατζηαγγέλλου, με τον οποίον συνεργάζονται και επαγγελματικά.
H σκοπιμότητα αυτής της αθλιότητας από πλευράς κράτους είναι προφανής. Η απόπειρα απομόνωσης συντρόφων και συντροφισσών στοχεύει στην φυσική και ηθική εξόντωσή τους. Η φωνή των δικαστηρίων σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ηχεί ξεκάθαρα στα αυτιά μας: όποιος τολμάει να δείχνει την αλληλεγγύη του σε αγωνιστ(ρι)ές, είναι εχθρός του κράτους. Η ίδια η απλή συσχέτιση με οποιονδήποτε τρόπο με τον κόσμο του αγώνα, είναι ποινικώς κολάσιμη.
Another aspect of the present prosecution, which demonstrates the tactics used by authorities to crush those who continue to resist, concerns the repeated criminalisation of companionship and friendly relations, as it is explicitly admitted by the interrogator that there is no evidence other than the relationship of P.V. and L.V. with F.D. and I.R., who are already in custody for the same case. Of course, this tactic is not new. The case of comrade Vangelis Stathopoulos is an indicator of how easily and intentionally companionship is criminalised, as his choice to stand by his wounded comrade Dimitri Chatzivassiliadi was the reason he was sentenced to 19 years, without any other evidence and despite testimonies that place him in a different location from that of the robbery. A very important example is the case of the now released Panos Kalaitzis, who remained incarcerated in Korydallos Prison for six months, with the only evidence being the hospitality of his then ill companion Thano Chatziangelou, with whom he also cooperated professionally.
The intentionality of this atrocity on the part of the state is obvious. The attempt to isolate comrades is aimed at their physical and moral exhaustion. The voice of the courts in all these cases rings clearly in our ears: anyone who dares to show solidarity with strugglers is an enemy of the state. The very act of merely associating in any way with the people of the struggle is a criminal offence.
Una forma más de la presente persecución, que evidencia las tácticas que utiliza la autoridad para destruir a aquellos y aquellas que continúan resistiendo, es la de criminalizar las relaciones de amistad y compañerismo, ya que ha sido reconocido expresamente hasta por la misma jueza de instrucción que no existen otras pruebas más allá de las relaciones de P. B. y L. B con los ya presos en preventiva por el mismo caso F.D. y I.R. Y por supuesto, tampoco esta táctica es novedosa. El caso del compañero Baggeli Stathopoulu es un ejemplo de lo fácil y deliberado que les resulta a los jueces criminalizar las relaciones de compañerismo, ya que su decisión de ayudar al compañero herido Dimitri Xatsibasiliadi fue el único argumento que le llevó a ser condenado a 19 años de prisión, sin ninguna otra prueba y aun con testigos que lo sitúan en otro lugar en el momento del robo. Otro ejemplo muy importante es el caso del ahora en libertad Panou Kalaitsi, el cual estuvo encerrado en la cárcel de Koridalós durante seis meses, con la única prueba de haber acogido al compañero Thanou Xatsiaggellou que se encontraba enfermo y con el cuál eran compañeros también de trabajo.
La finalidad de esta mísera estrategia por parte del estado es obvia. El intento de aislar a compañeros y compañeras es intrínseco a su naturaleza y ética de exterminio. Las voces de los jueces en todas estas situaciones suena claramente en nuestros oídos: quien se atreve a demostrar su solidaridad con las rebeldes, es enemiga del estado. La simple correlación, de cualquier manera que se manifieste, con el mundo de la lucha, es penalmente condenable
Está claro como en los últimos años el estado se está blindando legal y represivamente, con el objetivo de controlar las posibles reacciones sociales a las distintas crisis que vivimos (económica, sanitaria, energética, bélica). De siempre conocemos que la justicia burguesa es clasista y que funciona como herramienta en manos del estado contra los oprimidos que deciden resistir-luchar. Especialmente el gobierno actual ha tomado una decisión clara de gestionar los problemas sociales con represión. Desde los desalojos de centros políticos o de vivienda okupados, a la creación de un nuevo cuerpo especial de policía para las universidades (el cual no ha conseguido todavía implementar gracias a las respuestas populares), al ejercito invasor que se ha instaurado permanentemente en Exarchia para imponer la renovación de la Colina de Strefi y la construcción del metro en la plaza central del barrio (en un proceso brutal de gentrificación) y la imposición a base de porras y cañones de agua de las leyes limitadoras de manifestaciones. El estado ha contratado ya tantos maderos que tiene que enviar a los incendios a grupos de DIAS (nacionales) y DRASI (“delta”, policía de acción inmediata, los hooligans de las motocicletas).
La détention provisoire, tandis qu’elle est contraire aux principes de leur «droit civil », car les individus sont privés de leur liberté à l’absence de preuve, est souvent utilisée contre les personnes qui battent, notamment dans le cas où les éléments de preuve (réels ou fictifs) soient susceptibles d’établir l’innocence des personnes accusées, en punissant le choix lui-même de ces personnes de combattre. Cela constitue la première étape du régime dérogatoire appliqué aux personnes poursuivies pour raisons politiques, soit en les menaçant d’une peine plus élevée, soit en appliquant les dispositions de l’article 187A du code pénal (infractions terroristes). L’Etat essaye de justifier ce traitement pénal de personnes coupables et innocentes, en soulignant le risque des personnes présumées recherchées, ainsi que le risque pour la société jusqu’au moment du procès. Ces arguments ne sont pas valides, car ils laissent entendre que la vie d’une personne recherchée, qui essaye d’échapper à une machination d’Etat, est facile. En ce qui concerne le risque pour la société, c’est un argument ridicule, car ces personnes sont accusées d’actes politiques contre des institutions et services de l’Etat.
Un autre aspect de ces poursuites, qui démontre les moyens utilisés par les autorités pour attaquer contre ceux qui continuent à résister, est lié à la pénalisation des relations amicales. La juge d’instruction elle-même a affirmé que les relations entre Lambros B., Panagiotis B. et Fotis D., Iasonas R. (déjà placés en détention provisoire pour les mêmes faits) étaient les seuls éléments de preuve. Par ailleurs, ce n’est pas la première fois que ces moyens sont utilisés. En effet, le cas de Vangelis Stathopoulos démontre comment les relations amicales sont pénalisées de manière facile et volontaire. Ce dernier est condamné à une peine d’emprisonnement de 19 ans, sur le seul fondement de son propre choix de soutenir son camarade blessé, Dimitri Chatzivassiliadi, même s’il y avait des témoignages affirmant qu’il était dans un endroit différent de celui de vol. Un autre exemple important est le cas de Panos Kalaitzis (qui a été finalement libéré), qui a été détenu dans la prison de Korydallos pendant 6 mois, sur le seul fondement de l’hébergement d’un camarade malade, Thano Chatziangelou, avec lequel il avait aussi des relations professionnelles
Είναι σαφές πως τα τελευταία χρόνια, το κράτος θωρακίζεται νομικά και κατασταλτικά, ώστε να καταφέρει να διαχειριστεί τις πιθανές κοινωνικές αντιδράσεις λόγω των απανωτών κρίσεων (οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή, πολεμική). Ανέκαθεν γνωρίζαμε άλλωστε οτι η αστική δικαιοσύνη είναι ταξική και αποτελεί ένα εργαλείο στα χέρια του κράτους απέναντι στους καταπιεσμένους που αγωνίζονται. Ειδικά η τωρινή κυβέρνηση έχει πάρει σαφή επιλογή να διαχειρίζεται κάθε κοινωνικό ζήτημα με καταστολή. Από τις εκκενώσεις πολιτικών και στεγαστικών καταλήψεων και την νομοθέτηση ειδικού σώματος αστυνομίας για τα πανεπιστήμια, το οποίο δεν έχει καταφέρει ακόμη να επιτελέσει τον σκοπό του λόγω των αντιδράσεων, στον στρατό κατοχής που έχει στρατοπεδεύσει μόνιμα στα Εξάρχεια για να επιβάλλει την ανάπλαση του Λόφου Στρέφη και την κατασκευή του μετρό και την επιβολή, με γκλοπ και αύρες, του νόμου περιορισμού των διαδηλώσεων, το κράτος έχει προσλάβει πλέον τόσους μπάτσους που έχει καταλήξει να στέλνει ομάδες ΔΙΑΣ και ΔΡΑΣΗ σε πυρκαγιές.
Όπως είναι φυσικό, η επίθεση που εξαπολύει το κράτος ευρύτερα στην κοινωνία, εξειδικεύεται στα αγωνιζόμενα κομμάτια της, και ακόμη περισσότερο στον αναρχικό χώρο, με ένταση των διώξεων, κατασκευή κατηγορητηρίων, άνοιγμα υποθέσεων-ομπρέλες ώστε να εμπλέκουν πλήθος συντρόφων και συντροφισσών κατά το δοκούν. Ταυτόχρονα αυστηροποιούν την ποινική μεταχείρισή τους, στοχεύοντας αφενός στην τρομοκράτηση και αφετέρου στην φυσική εξόντωσή τους.
Ανέκαθεν η αναρχική ταυτότητα (και κάθε ταυτότητα που πάει κόντρα στην κανονικότητα τους) ήταν στο στόχαστρο κράτους και κεφαλαίου, με το κράτος και τα αφεντικά να τρομάζουν στη σκέψη ότι υπάρχουν ακόμα αγωνιστές και αγωνίστριες οι οποίοι/ες αντιτίθενται στα σχέδια τους, με πολύμορφους αγώνες από τις δράσεις αλληλεγγύης (συλλογικές κουζίνες, δίκτυα αλληλοβοήθειας), τον συνδικαλισμό βάσης, το τσάκισμα των φασιστικών και παρακρατικών ομάδων, τις πολιτικές και στεγαστικές καταλήψεις, μέχρι τις επιθέσεις κάθε είδους σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους (μπάτσους, τράπεζες, τμήματα κλπ). Ήμασταν και θα είμαστε εδώ για άλλα τόσα χρόνια να βάζουμε τα σώματα μας σαν οδόφραγμα στα σχέδια τους, να προτάσσουμε την αλληλεγγύη μας στους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου και να χτίζουμε συντροφικές και φιλικές σχέσεις μέσα από τους αγώνες μας.
ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ.
ΚΑΝΕΝΑΣ/ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΟΣ/ΜΟΝΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΜΑΣ.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ.
Συνέλευση Αλληλεγύης στους 4 προφυλακισμένους συντρόφους
It is clear that in recent years, the state has been shielding itself legally and repressively, in order to be able to manage the probable social reactions due to the frequent crises (economic, health, energy, war). We have always known that civil justice is class-based and is a tool in the hands of the state against the oppressed who are struggling. The current government, especially, has made a clear choice to handle every social issue with repression. From the evacuations of political and residential squats and the legislation of a special police force for universities (which hasn’t yet accomplished its purpose due to the reactions), to the occupying army permanently camped in Exarchia to impose the redevelopment of Strefi Hill and the construction of the metro and the enforcement of the law restricting demonstrations (with clubs and water cannons), the state has now hired so many cops that it has ended up sending its “special” services DIAS (motorcycle-mounted police team) and DRASI (rapid response control force) to fires.
As is normal, the attack launched by the state on the wider society, is being specialised in the parts of society in struggle, and even more so in the anarchist field, with the intensification of prosecutions, the fabrication of charges, the opening of umbrella-cases which implicate a large number of comrades. All at the will of the state. At the same time, they are making their penal treatment more severe, aiming on the one hand to terrorise all and on the other hand to physically exterminate them.
Anarchist identity (and any identity that goes against their normality) has always been the target of the state and capital, with the state and the bosses terrified at the thought that there are still people who struggle and oppose their plans, with diverse struggles from solidarity actions (cooperative kitchens, mutual aid networks), to grassroots syndicalism, to the crushing of fascist and parastatal groups, to political and residential squats, and to attacks of all kinds on state and capitalist targets (cops, banks, police stations, etc.). We have been and will be here for many more years, using our bodies as a roadblock to their plans, putting forward our solidarity with the oppressed of this world and building comradeship and friendship through our struggles.
THE PEOPLE OF THE STRUGGLE CANNOT BE TERRORIZED
NO ONE ALONE IN THE HANDS OF THE STATE
TAKE YOUR DIRTY HANDS OFF OUR COMRADES
SOLIDARITY IS OUR WEAPON
Assembly in Solidarity with the four comrades in pre-trial detention
Como es natural, el ataque que manifiesta el estado de forma amplia contra la sociedad, se especifica contra las partes más rebeldes de esta, y más aún en el movimiento anarquista. Intensificación en los enjuiciamientos, fabricación de acusaciones, apertura de casos abiertos en los que encausar a cantidad de compañeros y compañeras a su gusto... Al mismo tiempo, el Estado está endureciendo su tratamiento criminal, con el objetivo tanto de aterrorizarnos como de eliminarnos físicamente.
Desde siempre la identidad anarquista (y cada identidad que se posiciona en contra de su normalidad) ha estado en el punto de mira del estado y el capital, demostrando que tanto al estado como a los jefes les aterroriza la idea de que existan todavía personas que luchan y que se oponen a sus planes. Por nuestras luchas polímorfas que van desde las acciones solidarias (cocinas comunes, redes de apoyo mutuo), el sindicalismo de base, la confrontación con fascistas y grupos paraestatales, las okupaciones políticas y de vivienda…; hasta los ataques de cualquier tipo a infraestructuras estatales y capitalistas (maderos, bancos, comisarias…).
Estuvimos y estaremos aquí todavía por mucho tiempo, poniendo nuestros cuerpos en la barricada contra sus planes, para dar nuestra solidaridad a los oprimidos de este mundo y construyendo relaciones de compañerismo y amistad en nuestras luchas.
EL MUNDO DE LA LUCHA NO SE AMEDRENTA
NADIE SOLO-NADIE SOLA EN MANOS DEL ESTADO
FUERA VUESTRAS MANOS DE NUESTROS COMPAÑEROS
LA SOLIDARIDAD ES NUESTRA ARMA
Asamblea en solidaridad a los 4 compañeros en prisión preventiva
Les objectifs de ces atrocités de l’Etat sont évidents. L’isolement des personnes a pour but leur épuisement physique et moral. Le message de la Cour dans tous ces cas est clair : ceux qui osent exprimer leur solidarité sont les ennemis de l’Etat. Le seul acte de réunir avec des personnes qui battent est pénalisé.
Au cours des dernières années, il est évident que l’Etat se protège de manière légale et juridique, pour qu’il puisse faire face aux réactions sociales concernant les crises récentes (économique, santé, énergie, guerre). On savait depuis toujours que la « justice civile » a une notion de classe et constitue un outil que l’Etat utilise contre les personnes oppressées qui luttent contre lui. Le gouvernement grec actuel a choisi de traiter tous les enjeux sociaux de manière répressive. En mettant fin aux occupations politiques, en instituant une force de police spécialisée pour les Universités (qui n’a pas été encore mise en place à cause des réactions), en obligeant des forces militaires d’être présentés à Exarchia (quartier au centre d’Athènes) pour imposer l’aménagement de la colline Strefi et la construction d’une nouvelle station de métro, en adoptant une loi qui pose des restrictions aux manifestations, l’Etat a recruté tant policiers, qu’il envoie membres de DIAS (forces de police spéciale, motocyclistes) et DRASI (force de police pour les faits graves) aux incendies.
Il est évident que l’attaque de l’Etat contre la société se focalise sur les parties de la société qui combattent et notamment sur les groupes anarchistes, via l’augmentation du nombre des poursuites, les fausses accusations et l’implication de plusieurs personnes aux poursuites. En outre, le cadre législatif devient plus strict, ce qui a pour but de provoquer la terreur et l’épuisement physique.
L’identité anarchiste (comme chaque identité qui n’est pas conforme avec leurs règles) était depuis longtemps l’objectif primaire de l’Etat et du capital. L’Etat et les employeurs ont peur qu’il existe encore des personnes qui s’opposent à leurs objectifs de manières diverses : actions de solidarité, syndicalisme, lutte contre les groupes fascistes, occupations politiques, attaques contre les objectifs étatiques (policiers, banques, commissariats de police etc). On était toujours présents et on va continuer à lutter contre leurs objectifs, en soutenant chaque personne oppressée et en continuant d’établir des relations amicales.
THE PEOPLE OF THE STRUGGLE CANNOT BE TERRORIZED
NO ONE ALONE IN THE HANDS OF THE STATE
TAKE YOUR DIRTY HANDS OFF OUR COMRADES
SOLIDARITY IS OUR WEAPON
Assembly in Solidarity with the four comrades in pre-trial detention
DIE WELT DES KÄMPFENS IST NICHT TERRORISIERT
NIEMAND - KEINER ALLEIN IN STAATSHÄNDEN
HANDE WEG VON UNSEREN PARTNERN
SOLIDARITÄT UNSERE WAFFE
Solidaritätsversammlung für die vier inhaftierten Kameraden
102% of €3000
€ 3080 reached in total
-354 days left